همه ما می‌دونیم برای داشتن یه زندگی ایده آل لازمه یه کارایی غیر از کارایی که الان انجام می‌دیم، انجام بدیم.
به عبارت دیگه اگر می‌خوایم زندگی متفاوت و خوشایندی داشته باشیم، باید از حاشیه اَمنمون بیایم بیرون و خطر کنیم. خیلی وقتا، زمانی که من این حرفو می‌زنم طرف مقابل فکر می‌کنه، برای موفق شدن یا داشتن یه زندگی هیجان انگیز آدم باید جسور و نترس باشه. البته که جسارت داشتن و نترس بودن شرط لازم موفقیته، اما شرط کافی نیست.
اگر یه نگاهی به دور و برمون بندازیم می‌بینیم درسته آدمایی که شهامت داشتن اونطور که دلشون می‌خواد زندگی کنن، جسور بودن؛ اما هیچ کدوم بی‌فکر نبودن، بلکه با نقشه رفتن جلو. حالا ممکنه نقششون بار اول درست از آب درنیومده باشه و به خواستشون نرسیده باشن، اما نا‌امید نشدن و از یه راه دیگه پیش رفتن تا بالاخره به اون چیزی که می‌خواستن رسیدن. پس یادمون باشه اگر شهامت متفاوت بودن رو در خودمون دیدیم و دلمون نخواست یه زندگی کلیشه‌ای داشته باشیم، در قدم اول باید ببینیم از خودمون و زندگی مون چی می‌خوایم. باید اهداف و اولویت هامون رو مشخص کنیم و بعد با یه نقشه حساب شده سعی کنیم بهشون برسیم. برای این کار ما نیاز به نقشه راه داریم. حتما و حتما لازمه که ما اهداف و اولویت هامونو رو کاغذ بیاریم و برای رسیدن بهشون برنامه ریزی کنیم.
تا حالا از فرد موفقی شنیدین که شانسی و از سر تصادف یه دفعه به موفقیت رسیده باشه؟ پس چرا انتظار داریم این اتفاق برای ما بیفته؟ بهتر نیست راهی که در طول تاریخ امتحانشو پس داده آزمایش کنیم؟
- یادمون باشه که ما یک بار بیشتر زندگی نمی‌کنیم، بنابراین خوبه که از این فرصت اونطور که دلمون می‌خواد استفاده کنیم و لذت ببریم.
- هر قدر برنامه ریزی ما دقیق‌تر و نظام دار‌تر باشه وقت تلف شده ما کمتر می‌شه.
- یک روان‌شناس برجسته گفته: اگر می‌خواین برای انجام فعالیت‌های مورد علاقه تون وقت کافی داشته باشین، باید تمرین کنین به بعضی از آدم‌ها و بعضی موقعیت‌ها نه بگین. بیاین نه گفتن رو تمرین کنیم.
- داشتن برنامه ریزی به ما حس هدفمندی می‌ده و در نتیجه زندگی و حیات ما رو معنادار می‌کنه، این امر هم به نوبه خودش باعث افزایش شادی و رضایت ما از زندگی می‌شه.